içimi döküyorum..

babam..
aynı evdeyiz
70 yaşında..emekli..ve hala çalışıyor
Maşallahı var

Annem 64..o da haftanın 5 günü kurslarda
oralarda bir yaşam çevresi kurduğuna inanıyorum ben
sanki hayatının amacı sadece kumaşlar

bu konuya girmiyorum..

babam aynı evde yaşamamıza rağmen 1 haftadır görüşemiyoruz.
Erken geldiğinde de uyurken görüyorum
geç geldiğinde duymuyorum bile
gelir gelmez odasına çekilip uyuyor.
Gidip bakıyorum usulca

annem..
şikayetleniyor
kocam küs benle diye
Çorludan geldiğinden beri a bile dememiş..öyle diyordu bu sabah kardeşime
dün akşam bana..
işin diğer tarafı..
konuştuğunda da demediği lafı bırakmaz..azarlarcasına
bir dengesizlik hali.

Grip olmuş babam.Öyle demişti geçen hafta annem
o ona bi laf demezmiş..ama o insanlık yapmış örtmüş üstünü

45.Evlilik yıllarında ben Almanyada iidim..telefon ettim kutladım
baban bi kanapede ben ötekinde ..iyiyiz dedi

düşündüm..evet o kadar çok örnek varki..biri hayatta olan ama diğeri göçmüş..yada biri hasta diğeri ona bakıyor.
Geldiğimde
anne dedim..farkındamısın bilmiyorum..ama öyle bir hazineki sahip olduğunuz
ikinizinde sağlığı yerinde
ikinizinde maşallahı var..evlatlarınız dahil kimseye muhtaç değilsiniz.
bunu babamada söylemiştim yıllar evvel..sadece anneme değil yani lafım
ama ikinizde birbirinize değer vermiyosunuz..yada dışarıdan öyle görünüyorsunuz

hala birbirinizi kırıp gücendiriyor
kırk yıllık bişeyi milletin içinde birbirinizin yüzüne vuruyorsunuz
başkalarının yanında babamı kötülüyorsun..

Torunların yanında babam için gene laf ederken..yeter dedim
bize yaptın..tamam
ama bu çocukların dedesi o
bunları konuşmaya hakkın yok

diyeceğim şuki..
birgün ikiside olmadığında
hatıralarımda hiçbir zaman ikisinin yanyana olduğu güzel bir fotoğraf olmayacak..
ve annem..eğer yarım işlerini toparlamazsa
dolaplar, bazalar kumaş ve tamamlanmamış yatak örtüleriyle dolu olacak..