böyle sıktı işte blogcu bizi:)

iyiki açmışız zamanında burayı..
bak içimi dökmek zamanı
yazacak biryerim var bari.

geçen hafta bir ve bu haftabaşı ikinci cenaze..
geçenhaftaki hiç olmazsa tok öldü dedirten bir ölüm..
80 küsur yaşında
şeker hastası
ama hastane odasını bile mutfağa dönüştüren Zülfiye Teyzemiz hakkın rahmetine kavuştu.

ama dünkü haber..
babamın halasının oğlu
duyulduğunda uzak gelse de söylerken bana çok yakın bir insan.
eşiyle birlikte sülalede örnek çiftlerden biriydiler.

çocuklarının olma şansı olmadığı tesbit edildiğinde
evimizide yapalım o zaman bakarız dediler
ve bir bebeği evlatlık edindiler..
Kız şimdi 18inde
evlendi..
koşullar gereği damadıda yanlarına aldılar..

Dayı emekli olduktan sonra bir rahat yüzü göremedi..
önce beyinde iki ur..
biri alındı..felç geldi..
iyi huylu olduğu için ikinciyi aldırmadılar..zira daha vahim olabilecekti doktorların söylediğine göre.

geçen ay ziyarete gittik..
Mide Kanseri
kemoterapi sonrası..
onu o halde görmek
ne kadar çaktırmamayada çalışsak

ama bende tekbir karede kalmış dayı
yıllar evveli..
bir izin zamanı
postişimi kafasına taktı ve fotoğrafını çektik..
kahkahalarla dolu pürneşe zamanlardı birlikteyken yaşadıklarımız..

Dün sabah vefat haberi geldi..
öğlen gömüldü..

varmıydı yokmuydu..
Mekanı cennet olsun.